Ah şu ESKİ sevgili !

 Gelmedin ve hiç gelmeyeceksin diye bu hırçınlıgım. Yarı yolda bıraktıgın için.. ''Nasıl yaparsın sen bunu bana lan. Hangi hakla,hangi yüzle hala karşıma çıkıyorsun hala''!diye yüzüne karşı bağıramadıgım içindi belki bu fırtınalarım.
   
   Günün birinde ayrılacagımızı hiç düşünmemiştim. Çünkü her şey bana güllük gülistanlık geliyordu. Mutluyduk, ilk defa sevildigimi hissediyordum ilk defa biri bana bu kadar yakından davranmış, ilgilenmişti. Anın tadını çıkarmaya bakıyordum. O ise ilk defa bir şeyler paylaşmanın(gezmenin-tozmanın) mutlulugunu yaşıyordu. Çünkü o sürekli günlük aşklar peşinde koşan, onda bunda çakılı kalmayan kısaca çapkın,serseri biriydi. Ben onu adam ettim. Ben onu frenledim. O ilk defa dogru kız bulmanın verdigi mutluluk rüzgarında dans ediyordu. Bense hayallerimi gerçekleştirecek erkegi buldugum için sürekli hayaller kuran, hayallerin gerçekleşmesi için sabırla bekleyen biriydim. Tamam her ilişki bitebilir,ayrılık yaşanılabilirdi.Ama ben bu kadarını tahmin etmemiştim. Çünkü bi kere ilişkin harika gidiyor ve sen bu hep böyle sürer biz ayrılamayız modunda olup rahat davranıyorsun. İlişkileri biten arkadaşlarına yardım ediyorsun, fikirler veriyorsun. Ama günün birinde seninde başına gelcegini aklına kestiremiyorsun..
   
   Her şey iyiydi lakin o son ayrılık zamanı yaklaşıncaya değin. Sık mesaj atan insan mesajlarını geç atmaya başlar, ilgisiz davranır. Kısaca sen sevgilisi değilsin de normal sokakta merhabalaşıp giden birisi gibi olursun bir an hayatında. Ve ozaman anlarsın ki ayrılılık sinyalleri ötmeye başlamış..Sessizligimi ve sakinligimi hiç bozmadım. Normaldir geçer bi sıkıntısı vardır dedim. Beni dışarı çağırdı konuşmak için.. Ozamanlarda da ailemle sorunlar yaşıyordum dışarı çıkmama izin vermezlerdi. Gelemem burda anlat demiştim. Halbuki nerden bilebilirdim ayrılacagını söyleyecegini. Ama yapamazdı yüzüme karşı söylemezdi o! Onca herşeyi paylaşmışken, sevilmişken yapamazdı bunu bana! Ve o en kolay yolu seçti..Telefondan ''ayrılalım bitsin artık sıkıltım LaLa.''  O an ne yapacagımı ne diyeceğimi bilemedim. Kulagımda uguldamalar.. bir yandan gözüm doluyor. Ağlamamak için sıkıyorum kendimi. Ağlasam rahatlayacagım biliyorum ama sıkıyorum kendimi.Çünkü ağlarsam durduramam kendimi,susturamam göz yaşlarımı. Durdum düşündüm. Sevgimi belli ediyordum ama o bana hep daha yakın ol soguk olma derdi. Ama benimde tabi bi sınırlarım vardı.Ve sevdigim kişiyi de sevdigimi okadar belli edemezdim. Denerdim, çabalardım ama ben buydum. Ben onu nasıl öyle kabullendiysem o da beni değiştirmeden bu halde sevicekti.  Ta ki o bunları inkar edenee kadar.. İçime attım, bişeyler diyemedim elim telefona gitmedi. Arkadaşlarıma anlattım durumu,paylaştım. Olmadı 2-3 gün dayandık ama yapamadı. Onun içinde zor olmuş. Ben çok iyi biriymişim arkadaş kalıcakmışız eğer ben istersem. Hep benim yanımda olucakmış faso fiso. Ulan piç ne diye bıraktın ozaman beni angut beyinli. Yok dedim istemiyorum çık git ozaman hayatımdan madem öyle. Çünkü bende de bir gurur vardır. Biterse bitmiştir ve asla geri dönmem.Çünkü sevdigim birini nasıl arkadaş olarak görebilirim ki ya, hangi akla mantıga sıgar.?
  

    Her neyse 1 yılımız dolucak onla ayrılalı, ondan biraz eski anılar aklıma geldi hüzünlendim. Ama ayrıldıktan sonra peşimi bırakmadı kim bilir kaç kızla yatıp kalktı. İstemedim küfürler ettim. Karşılaştıgımda dönüp bakmadım,yolumu değiştirdim. O çok uğraştı ama benle.Arkadaşlarımla konuşmuş LaLa'yla tekrar çıkmak istiyorum diye. Sanırım ilk defa bu ilişkide böyle ayrılık sancılı oldu. Şimdi baska kızla çıkıyor. Arada mesaj atıyor. Hala aklındaymışım beni hiçbir zaman unutmayacakmış bla bla blaaa. Takmıyorum ama ona bu çok koymuş, bu belli.
        


Şuan benim hayatımdan bir parça okudunuz. Allah kimseye böyle bi ayrılık acısı yaşatmasın. Böyle de beyinsiz erkek vermesin.     Öpüldünüz:)