Bugünkü konumu dostluktan yana seçtim . Tabi her şey o kitaptan sonra başladı.. Dostlugun kıymetini, dostlugun her geçen gün artan değerini ..
Benimde dostum var..Ama her şeyimi paylaşamıyorum onunla. İlkokul 3 üncü sınıftan beri birlikteyiz. Her tenefüs birlikte dolaşırdık. Yani ikiz gibiydik. Sonra lise de yollarımız ayrıldı.. Tabi birde kıskançtık. (en çokta ben) Bir de kardeşim olmadıgı için onu kendime daha yakın görürdüm. Böyle başka arkadaşlarla dolaşmasını, konuşmasını falan kıskanırdım. Ama şimdi lise de yollar ayrılınca başka arkadaşlıklar, başka dostluklar kapıyı çaldı. Değerimizi daha iyi anladık..
10 ve 11 inci sınıfta 2-3 yakın arkadaşım oldu. Onlarla gezdim dolaştım. Bana kardeşim diyorlardı. Her şeyimi paylaşıyordum. Onları teselli ediyordum. Falan filan. Sonra 11.sınıfın sonlarına dogru bir olay oldu. Aslında bir çok olay oldu. Şimdi burda anlatsam karışcak hepsi. Özetle bana kardeşim diyen biri beni sebepsiz yere suçlayıp yollarımızı ayırdı. Ben günlerce üzüldüm,ağladım. Çünkü dostluk benim için okadar çok değerli ki anlatamam.. Seni hiç satmam, hep senin arkandayım diyen kişi bir süre sonra tavrını koydu. O günden sonra anladım ki konuştugun her kişiye dost gözüyle yaklaşmıcaksın ve hep bir mesafe koyucaksın. Bende öyle değildi işte. Kapılmıştım. İyi anlaşıyorduk. Sonra sırasıyla herkes satışa geçti. 11. sınıfta çok olay yaşadım. Sınıfta 1 kızı sevmiyorlardı ki o kızlada biz iyi anlaşıyorduk. Ben onunla konusuyorum diye bana sataşmayan kalmadı. Neymiş dedikodu yapıyomuşum bilmem ne. Ulan ben öyle adilik yapacak biri miyim? Benim sizinle konuşmam sizinle, onunlada konuşmam onunla kalır. Beni tanıyamamışlar. Sonra bi kız vardı, sinsi,kurnaz,aptal beni ona buna kötülüyordu. Kısaca çekemiyordu. Çünkü ben 2 kızla yakındım başka sınıflardan.Bizim sınıftan da 1 kızla. O ona buna beni kötüleyen kız da tekti ve kıskanıyordu. Vuracagı tek kişi bendim ve beni hedef aldı. Sonra çogu o salak kıza inanmaya başladı. Ağzımı açsam başka bir şeyle vuruyorlardı. 11 inci sınıf çok olaylı geçmişti. Ama kazandım. Şimdi hayatımda onlar yok. Zaten olmasına da gerek yok.O sınıftaki ortamdan da kurtuldugum için çok rahatım.Zaten en kopuk sınıf bizdik.Ben herkesle muhabbet etmeye çalışıyordum.Çünkü öyle ayrımcı olmak bana göre değildi (!)
Tamam şimdi bana 1 kişi yetiyor. Ha ona her şeyimi anlatamıyorum tabi biraz bakış açısı farklı. ama bitek o olsun gerisi önemli değil.Zaten 12.sınıfta da dershaneden ve okuldan başka arkadaşlar edindim. Birkaç kişiyle yine yakın arkadaşlıklar kurdum. Ama tabi hep bir mesafeyle. Çünkü o darbeyi yemiş birisi olarak dan adımları dikkatli atıyorum :)
Yaaa işte öyle. Şimdi çogu üniversiteyi kazandı. Yine yollarımız ayrıldı. Ama o 3 üncü sınıftan beri tek dostum olan kişi burada okuyor. O yüzden şanslıyım. Diğerleriylede telefondan konusuyoruz bazen.
Bu arada o kitaba da değinmek istiyorum. '' Ateş Böceği '' yolu. Kitabı dostum verdi. Ve okadar güzel ki burda anlatmam imkansız.. Kitabın son sayfalarında hüngür hüngür ağlamaya başladım. Çok etkilendim:/
Okuyun, bana hak vereceksiniz :)
Bu ara da benim de kasım böyle geçti ;
