Aman bu nasıl Stajyer!

>giriş<

Koşuşturma telaşı.

''eee kim nerde staj bulmuş??'' diye fısıldaşmaya başladı herkes. Herkes ne çok meraklı. Kendisi bulup karşısındaki bulamayınca içten içe sevinenler, kendisi bulamayıp karşısındaki kişi bulunca içten içe kin besleyenler. Garip şu üniversitedeki arkadaşlıklar. Zaten bir türlü çözememiştim ilişkileri.
Son dakika golü attı üniversite. Neymiş herkes zorunlu staj yapacakmış. yapamayan bir sonraki seneye kalıyormuş da falan filan. O kadar staj yaptın hayatın boyunca bir uzun dönem daha sana koymaz ya LaLa dedim. Bulursun yine bir yer iyice pekiştirirsin işte daha ne.
Zaten kimse karar verememiş hangi departmanda çalışacağını, hedefleri yok. Sen biliyorsun ya. Kafana koydun ya o sana yeter dedim..


Okulun bize göre son günüydü. En çok üzülenler yurtlarda kalıp ayrılacak olanlardı. Memleketine staj yapmaya gidecekti insanlar. Ama okulun bitmesine yarım dönem vardı. ee mezuniyete de daha çok vardı kim öle kim kala.. vedalaştık herkesle. dediğim gibi yurtta kalıp ayrılacak olanlar salya sümük. Etkilenmemek için zor tuttum kendimi. iyi ki o kadar yakın dostluklar arkadaşlıklar kurmamışım dedim. tebrik ettim yine kendimi. kafam dik bir şekilde son dersime girdim ve son tatilimi yapıp staj zamanımı beklemeye başladım.

Saçlarımı ilk defa boyatarak sarışın kız oluverdim. çok zorlandım ilk zamanlar ama alıştım. oh dedim yeni iş yeni mutluluk gelsin bakalım staj bildiği kadar dedim.....

Ne garipti insanın son sömestr tatili olması. Biliyorsun okulun bitiyor yavaştan iş hayatın başlıyor. hafif depresyondasın gibi ama azıcık içten içe mutlusun da. O kadar yıl okuduk kendimizi geliştirdik haydi bakalım abbas yolcu dedik. .

***
Aman efendim. Stajım çok bilindik süpper bir yerdi. Ama gelin görün ki odaya bir girdiğimde ilk gözüme çarpan üzerinde takvim olan beyaz örtülü bir değişik masa oluyor. Aman dedim LaLa saçmalama tabi ki senin değildir dedim. Aslında bildiğin ama bildiğin tam stajyer masası!!
Yaşadığım hayal kırıklığını yüzümde görmeniz lazım. 6 kişilik ekip bana bu minnak yarım yamalak tezgahtan masayı masa diye önüme koymuşlar ''benim masam nerde..'' demeye kalmadan '' gel bak masanı ayarladık zar zor hatta bunu bile zor ayarladık'' dediklerini yani buna da şükretmem için ellerinden geleni yaptıklarını utanmasa ballandıra ballandıra anlatacak.(örtüsü perde. şaka değil gerçek)

Masama gittim. Bir üstüme baktım bir masaya, bir üstüme bir masaya, bir üstüme bir masaya.. O kadar kurumsal giymişim bana yakıştırdıkları masa gerçekten bu muydu!!? ve koltuk. bildiğin misafir koltuğu. Hevesimin bir balon gibi söndüğünü hissettim o anda. pufff dedi içimdeki. Ne hayalim vardı o lüksümsü masalarda..
ve ben o gün koca hayal kırıklığımla bütün gün kara kara düşünüp arkadaşlarımın storyleriyle stajyer keeyyfs adlı resimlerini incelemeye başladım.

Sonraları minnak masama kocaman bilgisayar gelerek daha da küçüldü , dosyaları koyamadım düzgün not alamadım ilerleyen zamanlarda sağ bileğim de ağrılar oluşup yer yapacaktı zemin aşırı sert olduğu için. ve bu onların umurlarında olmayacaktı ben orda acılar içinde sağ bileğimle iş yaparken. Her gelen insan acıyarak bir masama bir de masama bakıyorlardı. '' sana bu masayı mı layık gördüler gerçekten'' dediklerinde ve her defasında insanlara hüzünlenerek bakmaktan kendimi alamıyordum. Gel zaman git zaman o masayla çok güzel diyalogumuz oldu 3 ayda alışmaya başladım sağ bileğimin bile acısını hissetmiyordum o derece birbirimize güzel alıştık. Stajdan ayrılırken zaten hüzünlenerek kendisiyle vedalaşmam veda sahnelerini aratmayacak nitelikteydi. O derece bir bağdı aramızdaki :)

İnsanlar iyi ama birkaçı hariç. Yöneticimin laf sokmaları servise 5 dk kala kendisinin yapmayı unuttuğu işleri son dk bana kitlemesi, servisi kaçırıcam dedikten sonra '' tamam bırak git hadi'' kelimesinin bir küfür gibi ağzından çıkması.. iyi akşamlar derken kimsenin bana dönüp iyi akşamlar dememesi.. dayan LaLa stajın bitmesine az kaldı deyişim ve benim hıçkırıklarla tüm yol boyunca ağlamam. O kadar işlerini yapıyorsun tüm gün neredeyse kendileri hiçbir şey yapmıyorlar öğrendim düzgün yapıyorum diye her işi bana kitlemeleri.. neden yaranamıyorum ki ? diye sürekli içten içe söylendim.Hasta olup 1 günlük rapor aldığımda bile birlikte çalıştığım sarışın kadın bana tavır alarak buradaki işlerin hastalıktan daha önemli olduğunu söyleyecek kadar kötü bir o kadar da bencildi.

 Sonradan ki hepsi teker teker işten çıktı. sevmediğin, yapamadığın işi başkalarına yüklemekten vazgeç..bu stajyer olsa bile.. öğrenmeye istekli olsa bile.. Meğerse adamlar işlerini yapmayı sevmiyorlarmış..

Oradan kalan tek hatıram sağ bileğe yer eden ağrım! Zaman zaman hala ağrısını hissederim. Eski anıları yad eder o küçük beyaz naif masamı özlerim..

Ama hiçbir zaman bunları eksi olarak düşünmedim hepsi bana iyi ve kötü o kadar şey kazandırdı ki elim dolu dolu döndüm bugünlere.. Şimdi o yöneticim beni tebrik ediyor, o aptal sarışın şirketime başvuru yapıyor. Çok beklersin diyorum .. çok beklersin..

Neyse ben bu stajdan önce güzel bir Kapadokya aşk esintisini anlatacaktım aslında. bir sonraki yazıya kaldı:)
Bay Z, Bay W, mezuniyet ve Bay O gelecek..

Hadi okuman için sabırsızlanıyorum :)