Kapadokyam.. Sevdam.. (1)

Bırak sen de kaybolayım..

Sanırm 2,5 sene öncesiydi. O malum stajdan da önceydi.Eylül ayıydı..
Bunalmışım burnumdan ameliyat olmuşum.1 aydır evde kalıp Serap Ezgülere sarmışım da sarmışım.

Sonrası uzun zamandır konuştuğum çocuk vardı Bay Z (lise dönemlerinde tanıyorum). Ara ara yazar kaçardı. Sevgilisi olduğu zaman yazmazdı. ama çokta sevgilisi olmazdı. olursa da uzun sürerdi. Sadık, sıcakkanlı, gülünce gözleri içine kaçan sevimli birisiydi:)


Çok önceden yani şehrimden Kapadokya'ya taşınırken çok sık yazışırdık. Yaşadığı zorluklarını sürekli anlatırdı ben de dertlerine ortak olurdum. Hep gel derdi gel de düzeni kurunca seni gezdireyim. İnşallah derdim. Kapadokya'ya gitmek kim ben kimdim.. Ama çok hoşlanıyordum kendisinden. Aynı şehirde olmayınca o yazmayınca içimde sıkıntılar çoğalıyordu.Ama uzaklık.. Yok muydu o uzaklık içim içimi yiyen. Sevgili olursak nasıl olacaktı? Ben nasıl hep giderdim? O nasıl hep gelirdi.. ki orada kaç yıl kalacağı da belli değildi. Üniversiteyi kazandı.. hazırlığı, okuması, işi derken.. hayatını oraya adayacaktı. Peki ben LaLa burada ne yapacaktım. Yazık değil miydi bana..
Ben bunları derinlemesine düşürken çocuğu kaptırdım o yıl yaşadığım şehirden birisine.
Demek ki oluyormuş LaLa dedim ne aptal kızsın sen.

Neyse bu bitirdi ilk yılını sonrası araya sevgilisi girdi.1 yıl neredeyse çıktılar..
Sonra işte o bahar.
Tekrar o dönem konuşmaya başladık.Çalışmaya başlamış düzeni kurmuş.
Ve ben oraya gitmeye karar verdim ani bir şekilde. Okullar açılmadan önce güzel tatil yapayım bir daha bu fırsat gelmez dedim.


Uçağa ilk binişim.
ailemden ilk uzak yolculuğum.
işte o gün gecenin köründe uyandım. kalbim pır pır. 4 gün kalacaktım. ama ne 4 gün.
Ne olur ne olmaz çok fazla bir şey atıştırmadan bineyim uçağa dedim. Gittikçe küçüldü şehrim. Gittikçe şehrimden uzaklaştım.
Beni orada ne bekliyordu ne olacaktı ne tepki verecektim bunca özlem bir aradayken?

Beni kayseri havalimanından alması için araç ayarlamış canımın içi. Sen kafana takma ben ayarlayacağım her şeyi dedi.
Uçaktan indikten sonra valizi beklemem yarım saate yakın sürerken bir lavaboya koşup geleyim dedim. Döndükten sonra herkes almış valizini kimse kalmamış. Nerede valizim diye içim telaşa kapılırken aahh yaşasın işte orada dedim. Koşturarak dışarı çıkmamla birlikte adımı seslendiklerini duydum. aha dedim LaLa az daha kaçıracaktın aracı. Nereden bileyim ben beni böyle güzel beklediklerini..:) ne zormuş bu ilk sefer ilk heyecanla baş etme.

Hareket etti araç. Yollar nasıl güzel nasıl pürüzsüz.. benimkine yazıyorum. Kalktım bekliyorum seni yaklaşınca yaz diyor. Yaklaşınca yaz? Ayol nereden bileyim ben her yer birbirine benziyor.
ve işte o görkemli yapıları görmeye başladım. Fakat yol git git bitmiyordu. sanırım oradan da yaklaşık 1 saat sürdü. Hava güzel pırıl pırıl. Yanıma aldığım pek kalın bir şey yok. Ama incede yok. Gece 4 ten beri ayaktayım saat olmuş sabah 10.. Uyumamak için direnip meraklı gözlerle bakınırken şoförün geldik hanımefendi şuradaki beyefendi sizi bekliyor sanırım dedi.

Kalbim pırpırr gözlerim onu aramaya başlıyor. Arabadan inişimle birlikte sırıtıyor o yüzündeki gamzesiyle birlikte.
İşte o zaman uykusuzluk,yorgunluk,açlık ne varsa uçup gidiyor.
Sarılınca özlemişim diyorum...
Nasıl geçti yolculuğun LaLa, rahat geldin mi diyor.
Bay Z..
İşte o zaman macera başlıyor.

2. bölümle devam edecek.