Ben uyanıkken de ölüyüm. Bildiğin ölü. Git koy tabuta o derece.
Soğuk,yıpranık,sersem,karamsar,ağlamaklı.....
Şu anda bu hayatta hiçbir şeyi gerçekleştirebilme, azcık ucundan geçme ihtimalim bile olmadı. Bekliyorum ki olsun. İlişkilerimde böyle,hayattaki yaşamım da öyle. Böyle salaak bir kızım.
Kendime hakaret etmeyi severim. (ama kimse yokken) Kızgınken veya öfkeliyken.. Benim kendimle iç hesaplaşmam çok acınası.
Bazen kendi halime ağlıyorum. Böyle salak,güzel bir kızın neden şansı olmayışına.. (arada kendime iltifat etmeden de geçemiyorum)
Bugün herşeyi biriktirmişim ve ağlıyorum. Yükümlülüğüm fazla olduğu sırada tahtalarımın birinin kırıldıgını hissediyorum ve canım acıyor. Benim böyle olmamam gerekliydi, benim istediğim hayat bu değildi. Benim istediğim şeyler daha başkaydı. Uzaktan her şey kolay görünse de biliriz ki hepimizin içi arapsaçı. Çözümlemesi bazen zor ve yorucu.
Ama düşünsene; herkes istediği şeyi elde etseydi ne olurdu?
Bunu da düşünmeden edemiyorum. Belki herkes daha mutlu olurdu. Ya da ne bileyim her istediğini elde ediyor diye şımarık,ukala..
Düşünsene çabalamazdık bile! Daha basit olurdu her şey. Ve insan kendisinin anlayamaz,çözemezdi.
--
Şöyle bir bakıyorum da herkesin bir özelliğini görüyorum. O öyle bu şöyle faso fiso. Çok imreniyorum.
Acaba hayallerimle yaşayamayıp gerçek hayata dönmeyi ne zaman öğreneceğim?
Acaba her şeyin hayallerle bitmeyip, dünyaya daha pozitif bakmayı ne zaman öğreneceğim?
Peki ben kim olacağım?
ben kimim? &
Bu aralar dinlediğim en iyi iki şarkıyı paylaşıyorum.
